Sinds een tijdje hou ik van wandelen in Griekenland en het groene Naxos zou daar heel geschikt voor zijn. Vandaag huurden wij een Fiat panda om het binnenland van Naxos te ontdekken. Ik was al over Mount Zeus getipt, maar ik besloot voor het onbekende te gaan. Ik wilde vooral geen mens (lees toerist) tegen komen en verslag doen van het onbekende. Dus we gingen niet naar het prachtige Filoti onder mount Zeus, maar naar Apiranthos. Ik had eigelijk geen duidelijk plan, behalve dat ik een berg op wilde.
Voordat we bij het kerkje aankwamen zag ik een bord met een aangegeven wandelroute. Lukraak koos ik de route naar Moni van 1,5 uur. Zou dat retour zijn? (Nope )Nu maar hopen dat een banaan en water voldoende energie geeft. Het plastic bordje dat we moesten volgen veranderde in een rode stip dat iemand op de stenen had gespoten. We klauterden over rotsen in het ruige landschap en kwamen niemand tegen. Precies wat ik hoopte, maar ook wel spannend. Was die rode stip wel voor ons bedoeld? Waarom liggen hier skeletten van geiten? Kunnen we vandaag nog wel terug als mijn banaan op is?
Ik besefte mij dat Naxos inderdaad het groenste eiland van de Cycladen is.
Hoe dichterbij we bij het dorp kwamen, hoe vruchtbaarder de grond leek. Ik zag druiven , appels , bramen, meloenen én vijgen hangen. Maar ik hoopte op een dikke moussaka. Als vanuit het niets liep er een Griekse dame voor ons in het eerste steegje dat we tegen kwamen. Zij bracht ons rechtstreeks naar de plaatselijke taverna. Aan een lange tafel zat de restauranthouder te eten met haar familie, maar uiteraard onderbrak zij haar lunch om aan de slag te gaan. Binnen 10 minuten stond er een heerlijke maaltijd op ons tafeltje. Missie geslaagd.
De terugweg? Taxi’s waren daar niet. De man van de gastvrouw was net gaan slapen anders had hij ons gebracht verzekerde zij. Maar “Auto stop” was heel normaal zei ze. Zo noemen ze liften dus in Griekenland. De laatste keer dat ik dat deed, was zeker 20 jaar geleden. Maar wat een grappig gevoel gaf het toen daadwerkelijk een auto stopte. We mochten meerijden in de laadbak van een knalrode “Tonka” .
Het achterland van Naxos is inderdaad prachtig! Ik geloof zeker dat Mount Zeus het hoogtepunt van het eiland is, maar dat lees ik wel in een boekje.
Als je mooie stranden zoekt in Griekenland, dan moet je op Naxos zijn.
Naxos heeft naar mijn mening de fijnste en breedste zandstranden van de Cycladen. Maar dit keer wilde ik de binnenlandse dorpjes bezoeken. Er zijn een aantal prachtige dorpjes zoals Filoti vanwaar je zo Mount Olympus op kunt lopen. Wij parkeerden de auto in het prachtige dorpje Apiranthos. Vanuit daar liepen we richting Moni. Het was geen makkelijk pad, maar wel adembenemend mooi en avontuurlijk. Ik zou het niet gezellig met je (kleine) kinderen doen, maar het is te doen.
Na de lange wandeling kwamen wij binnen bij een groot traditioneel restaurant met de naam Taverna Panorama, waar heel de familie net aan tafel zat. Achter het restaurant was een terras met prachtig uitzicht over de bergen en vallei. Maar dat hebben bijna alle Taverna’s in dit dorp. En uiteraard het heerlijkste eten.
Ohw en hou er rekening mee dat eenmaal in Moni aangekomen, er geen bus terug gaat. Als je geluk hebt kun je een taxi regelen, maar die moet er dan toevallig in de buurt zijn. Wij vroegen de restauranthouder of ze iemand wist, maar het was net “siësta” dus haar man sliep. Anders had hij ons wel even gebracht. Dat is Grieks, typisch Grieks.
Meer lezen >>> Stranden van Athene
