chios

Midden in een berglandschap van Noord Chios staat Moni Moundon. Als ik aan kom rijden is het niet echt een indrukwekkend gebouw. De parkeerplaats lijkt meer op een oprit en er is ook geen loket met informatie.  Het is een half vervallen klooster  en laat ik daar nou van houden. 

Het is gerenoveerd in 1574 en weer vernietigd door de Ottomanen in 1822. De bijbehorende kapel zou in goede staat zijn en heeft muurschilderingen van een onbekende schilder  . Ik smul van al die mysterie. 

De ruïne staat boven op een berg met uitzicht over een vallei. Bij aankomst was de poort gesloten, maar het telefoonnummer  van een dorpsbewoner hing duidelijk in het zicht. Even later liep ik, met een “kleine geitenhoeder”  uit het naastgelegen dorp, de binnenplaats van het klooster op. De deur  van het kerkje werd ontgrendeld en ik voelde mij als Indiana Jones jr. Het was alsof ik  als eerste een voet over de drempel zette nadat de deur eeuwenlang dicht was gebleven. De muurschilderingen stopten niet bij het plafond en ik stond met open mond   in het midden van de kerk.

Tot mijn spijt had ik niets bij voor de kleine man die dit sprookjesachtige bezoek mogelijk maakte. Wel zette ik hem thuis af in het dorp dat uit 8 krappe huisjes bestond. Toen hij van de bijrijdersstoel afsprong en de deur dicht gooide viel het wel wat tegen dat hij geen elfjesglitter   in de lucht gooide.