Nikos 
werkt in de haven 
van Ermoúpolis, de hoofdstad van Syros. Elena 
is heel de dag thuis. Al vroeg in de ochtend veegt ze de blaadjes van de trappen van de studio’s. Als we weg zijn doet ze onze vaat
en geeft ons verse handdoeken. Daar hadden wij niet op gerekend, maar maakt haar wel een extra schattige 
gastvrouw. Als ik haar tegen kom begint ze Grieks 
tegen mij te praten. De paar woorden die ik spreek toveren een lach 
op haar gezicht.
Als ze ons op een ochtend verrast met een schaal vijgen besluit ik op haar deur te kloppen om haar te bedanken. Ze doet netjes haar mondkapje
op en ik neem plaats aan een tafeltje voor haar deur om afstand te bewaren. We hebben een onderhoudend gesprek in krom Grieks en Engels. Het is vermakelijk en ik hoop dat ze hierdoor ziet dat ik haar puurheid en inzet waardeer 
.
Ik heb nog één brandende vraag en ik toon haar een foto 
van een bak met plastic doppen die ik hier op het eiland vaker zie staan op straat. Ze veert op en verdwijnt in het huis om even later terug te komen met een krantenartikel 
. Heel het eiland blijkt zich zo in te zetten voor een man die een rolstoel 
nodig heeft. Elke dop is cash! 
Hoe lief is dat?! Elena is een schat, maar nu lijkt het erop dat heel dit eiland 
één groot hart 
is.
Gastvrijheid staat hier op nummer één! Dat was al te merken door het warme ontvangst en de flessen water die voor ons klaar lagen in de ijskast. Het stel woont in het eerste huisje op de eerste verdieping en zijn altijd beschikbaar. Zo kunnen ze er voor zorgen dat wij niets tekort komen en dat het complex er piekfijn uit blijft zien. Elena is al vroeg in de ochtend de bloemblaadjes van het pad aan het vegen. Bloemen en planten zijn er in overvloed en het lijkt net een aangelegde Griekse botanische tuin. Dus vegen is pure noodzaak terwijl wij ons ontbijt nuttigen op het geweldige terras voor ons appartement. Uiteraard met uitzicht over Galissas beach. Ik durf wel te zeggen dat je vanaf hier het mooiste uitzicht van het dorp hebt.
Galissas ligt aan de westkant van Syros, waardoor je vanaf je terras de zon onder kunt zien gaan. Het huis staat op een kleine heuvel, dus dat zorgt voor de ideale plek voor een “sundowner”. Onderaan de heuvel van Korali loopt de rustige weg richting het populaire Kini. Ook kun je via de kust een prachtige wandeling maken naar dit dorp. We liepen door het boerenlandschap, langs kliffen, langs de blauwe zee totdat we neer konden ploffen op het georganiseerde strand van Kini. Dat voor Grieksblauw iets te georganiseerd is, maar dat is mijn mening. Snel terug naar Galissas!
Het strand van Galissas is van alle markten thuis. Aangrenzend heb je enkele Taverna’s en cafe’s van sjiek tot eenvoudig. Aan de rechterkant van het strand heb je een vrolijk tropisch strandbarretje. In de ochtend moet je aan de linkerkant van het strand zijn. Daar, onderaan het kerkje van Agia Pakou, nemen de Griekse oudjes elke ochtend hun ochtendduik. Een tafereel dat voor mij kenmerkend is voor een Grieksblauw dorp. Al te graag observeer ik dat vanaf mijn terrasstoel en bedenk mij dan weer dat ik dat later ook graag wil: een Grieks “badderclubje”.
