Loutro ligt in het zuid-westen van Kreta op 75 kilometer vanaf het bekendere Chania. In het verleden was Loutro de winterhaven van Sfakion, omdat de vorm en ligging ideale beschutting verleende tegen wind. Het water is hier dus bijna altijd zo glad als een spiegel en het dorpsstrand windstil. Er is geen autoroute naar dit schilderachtige dorp, maar Loutro is alleen te bereiken per boot of te voet. Dat klonk voor mij als muziek in de oren! Zal deze kant van Kreta dan ook nog niet ontdekt zijn door het massatoerisme? Ik ging op onderzoek uit.
Voor 6 euro kocht ik een bootretour naar Loutro op Kreta
Op een bewolkte dag in Oktober reed ik vanuit Chania naar het zuidelijke dorpje Chora Sfakion vanwaar de boot vertrekt naar Loutro. Hoe dichter bij mijn eindbestemming, hoe meer kogelgaten in de verkeersborden aan de kant van de weg. Baldadige Kretenzen (oorspronkelijke bewoners van Kreta) willen hier laten zien waar het in Sfakia ooit om draaide. Het volk dat hier ooit woonde gaf zich in de tijd van de Ottomaanse bezetting niet zomaar gewonnen! Onbekenden werden toen met achterdocht aangekeken, maar in het kustplaatsje is hier niets meer van te merken. Net zoals in de rest van Griekenland staat bij de vele tavera’s en cafeetjes langs de haven de Griekse gastvrijheid op nummer één.
Op verschillende plekken kun je een ticket kopen voor de boten naar diverse badplaatsen aan de zuid-west kust. Zo staat aan het einde én aan het begin van de rij met taverna’s een opvallende kiosk van Anendyk Voor 6 euro kocht ik een bootretour naar Loutro, terwijl anderen een enkeltje namen en terug gingen wandelen. Ook al was het oktober, er vertrokken nog voldoende boten. Soms zelfs twee op hetzelfde tijdstip.
Het eten in Loutro het lekkerste van Kreta?
Binnen 20 minuten kwam het bootje aan in de haven van het witte visserdorpje. Vanaf het water was Loutro al liefde op het eerste gezicht. Alleen dit al is voor mij een reden om de heenreis met een bootje te doen en niet te voet. De witte huisjes steken prachtig af tegen het roodbruine gebergte en het doet bijna Afrikaans aan. Wel vroeg ik mij meteen af of ik mij wel zo lang zou kunnen vermaken in dit piepkleine, afgelegen dorp. Als het strandweer is, kun je per boot of te voet naar verschillende strandjes gaan. En als je van hiken houdt dan wacht er voldoende avontuur. Maar als zonaanbidder op een bewolkte dag, ben je in 2 uurtjes wel weer toe aan de terugreis.
Uiteraard trok de hemel opeens strakblauw en werd alles nóg mooier. Dit prachtige weer had ik nooit verwacht toen ik hier aankwam. Toen herinnerde ik mij de dame die mij zei dat het weer in het zuiden van Kreta verrassend kan zijn op bewolkte dagen. Dit komt omdat de hoge bergen meester zijn in het tegenhouden van zware wolken.
Ik liep langs een klein strandje met ligbedjes, een kerkje en een aantal heerlijke taverna’s. Ik heb gegeten bij Loutro Blue house waar ik koos voor een aantal gerechten uit de vitrine. Het was uiterst smaakvol en boven gemiddeld lekker. Achter de kerk kun je een hike beginnen (of eindigen), maar ik beklom het trapje aan het begin van de haven (waar de boot aankwam). Daar is op de rotsen een eenvoudige “beachclub” gecreëerd waar de ligbedjes trapsgewijs zijn opgesteld. Bovenaan de trap is de bijbehorende cafetaria (Kastella) met het mooiste uitzicht op het dorp. De zon liet Loutro nog meer stralen en het water was typisch Grieks blauw. Vanaf de rots zag ik mensen het water in duiken en ik besloot een volgende boot te pakken zodat ik ook een duik kon nemen. Wat een prachtige plek!
Grieksblauwe tip voor de terugweg vanaf Loutro
Terug in Chora Sfakion stapte ik in de auto terug naar het noorden. Net buiten het dorp heb je het volgende dorp Komitades. Hier heb je de mogelijkheid om een wandeling naar de Imbros kloof te starten, verschillende oude kerkjes te bekijken (14de eeuw, maar ik vond ze doodsaai) of net als ik een taverna te bezoeken. Aangezien het hoger op de berg ligt heb je vanaf hier prachtig uitzicht en ben je toch weg uit het bekendere havenplaatsje. Ik kan je aanraden om een drankje te doen (eten is niet heel bijzonder) bij Café Restaurant Ostria. Vanuit hier is het uitzicht prachtig! In de keuken staat een schattige oudere Griekse mama en de bediening wordt verzorgd door de zoon en vader. De entourage op het grote terras is een feest voor het oog en bijna een Grieks pretpark waar je niet uitgekeken raakt.
Het verborgen Loutro is het ontdekken waard als je op Kreta bent
Hoewel het vandaag rustig was kon ik mij voorstellen hoe Loutro op drukkere, zonnige dagen kan zijn. Tussen Chora Sfakion en Loutro ligt het plaatsje Agia Roumeli en dit is het begin- en eindpunt van wandelaars die op avontuur willen in de Samariakloof. Dit kan betekenen dat de bootjes aan het begin én aan het einde van de middag best druk kunnen zijn. Hoe verborgen Loutro ook lijkt te liggen, men weet het wel te vinden. Toch is het de moeite waard om hier een paar uur rond te dwalen, te eten en te zwemmen. De volgende keer ga ik lopend terug om al het lekkere eten eraf te wandelen en te genieten van de prachtige uitzichten.
Meer weten over Grieksblauwe ontdekkingen ? Lees hier verder: